اثر هیپرترمی بر ناهنجاری های کروموزومی ناشی از تابش نوترون در لنفوسیت های خون محیطی انسان
Authors
abstract
در تحقیق حاضر اثر هیپرترمی بر آسیب های کروموزومی ناشی از تابش نوترون در لنفوسیت های خون محیطی انسان با روش آنالیز کروموزوم های متافازی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های خون بطور جداگانه تحت تاثیر هیپرترمی (در 41.5 درجه سانتی گراد و 43 درجه سانتی گراد)، تابش 10cgy نوترون و همچنین تحت تاثیر توام آنها قرار گرفتند. پس از انجام مراحل کشت کروموزومی، تهیه گسترش و رنگ آمیزی، انواع ناهنجاری های کروموزومی شمارش و ثبت گردید. بررسی های آماری نشان داد که هیپرترمی 41.5 درجه سانتی گراد باعث ایجاد ناهنجاری های کروموزومی نمی شود اما در 43 درجه سانتی گراد این آسیب ها مشاهده شدند (p<0.05). با تابش دز پایین نوترون (10cgy) هم این آسیب ها ایجاد شدند. در بررسی اثر توام هیپرترمی و نوترون مشاهده شد که هیپرترمی پس از تابش باعث افزایش آسیب ها می شود که علت آن اثر هیپرترمی در مهار روند ترمیم آسیب های dna ناشی از نوترون می باشد. مشاهدات نشان می دهد که ترکیب هیپرترمی و دزهای کم نوترون می تواند روش مناسبی برای درمان تومورها باشد.
similar resources
اثر هیپرترمی بر ناهنجاری های کروموزومی ناشی از تابش نوترون در لنفوسیت های خون محیطی انسان
در تحقیق حاضر اثر هیپرترمی بر آسیب های کروموزومی ناشی از تابش نوترون در لنفوسیت های خون محیطی انسان با روش آنالیز کروموزوم های متافازی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های خون بطور جداگانه تحت تاثیر هیپرترمی (در 41.5 درجه سانتی گراد و 43 درجه سانتی گراد)، تابش 10cGy نوترون و همچنین تحت تاثیر توام آنها قرار گرفتند. پس از انجام مراحل کشت کروموزومی، تهیه گسترش و رنگ آمیزی، انواع ناهنجاری های کروموزومی ...
full textبررسی اثر هیپرترمی بعد از تابش نوترون بر فراوانی آسیب های کروموزومی در لنفوسیت های خون محیطی انسان
از آنجا که امروزه در درمان سرطان ها توجه خاصی به روش های درمانی مرکب می شود در این تحقیق اثر اعمال هیپرترمی بعد از تابش نوترون در فراوانی آسیب های کروموزومی در لنفوسیت های خون محیطی انسان بررسی شد. نمونه های خون ابتدا تحت تابش 10 سانتی گری (cGy) نوترون قرار گرفتند. سپس با فاصله زمانی یک ساعت بطور جداگانه در درجه حرارت 41.5 درجه سانتی گراد به مدت 60 دقیقه یا 43 درجه سانتی گراد به مدت 30 دقیقه وا...
full textاثر هیپرترمی قبل از تابش نوترون در ایجاد آسیب های کروموزومی در لنفوسیت انسان
باتوجه به اهمیت انتخاب روش های مناسب درمانی در درمان های مرکب جهت از بین بردن انواع سرطان ها در این تحقیق اثر هیپرترمی قبل از تابش دز پایین نوترون در لنفوسیت انسان بررسی شد. نمونه های خون بطور جداگانه تحت تاثیر هیپرترمی (دمای 41.5 درجه سانتی گراد به مدت 30 و 60 دقیقه و دمای 43 درجه سانتی گراد به مدت 15 و 30 دقیقه)، تابش 10cGy نوترون و همچنین هیپرترمی و سپس تابش قرار گرفتند. پس از انجام مراحل کش...
full textاثر هیپرترمی قبل از تابش نوترون در ایجاد آسیب های کروموزومی در لنفوسیت انسان
باتوجه به اهمیت انتخاب روش های مناسب درمانی در درمان های مرکب جهت از بین بردن انواع سرطان ها در این تحقیق اثر هیپرترمی قبل از تابش دز پایین نوترون در لنفوسیت انسان بررسی شد. نمونه های خون بطور جداگانه تحت تاثیر هیپرترمی (دمای 41.5 درجه سانتی گراد به مدت 30 و 60 دقیقه و دمای 43 درجه سانتی گراد به مدت 15 و 30 دقیقه)، تابش 10cgy نوترون و همچنین هیپرترمی و سپس تابش قرار گرفتند. پس از انجام مراحل کش...
full textمقایسه اثر افزایش دما قبل و بعد از تابش دوز کم نوترون در ایجاد آسیب های کروموزومی لنفوسیت های خون انسان
زمینه: بقا سلول های هیپوکسیک مرکزی تومورها پس از اتمام پرتودرمانی با اشعه ایکس و گاما باعث عود مجدد تومور می شود، لذا امروزه به استفاده از نوترون و درمان های مرکب توجه زیادی شده است. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر افزایش دما قبل و بعد از تابش نوترون در ایجاد آسیب های کروموزومی لنفوسیت های خون انسان انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1375 در تهران انجام شد. نمونه های خون به طور...
full textآزمون میکرونوکلئوس: روشی برای مانیتورینگ شکست های کروموزومی ناشی از تابش نوترون های سریع
در این تحقیق حساسیت آزمون میکرونوکلئوس برای مانیتورینگ آثار کلاستوژنیک نوترون های سریع در دزهای پایین مورد بررسی قرار گرفت. موش های سوری نر با سن 12 هفته تحت تابش نوترون های سریع صادره از منبع آمرسیوم-برلیوم قرار گرفتند. دزهای دریافتی، 1.5، 2.25، 3.375، 5.06 سانتی گری بود. در زمان های 24، 48 و 72 ساعت پس از تابش دهی، موش ها به روش Cervical dislocation کشته شده و استخوان ران آنها خارج گردید. با ...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکردجلد ۱، شماره ۱، صفحات ۵۴-۶۰
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023